مقاومت گسترده به آزیترومایسین در درمان سیفلیس در آمریکای شمالی
مطالعه جدید نشان می‌دهد که مقاومت باکتری عامل بیماری سیفلیس (ترپونما پالیدوم) در برابر آنتی‌بیوتیک آزیترومایسین در آمریکای شمالی به طور گسترده‌ای رو به افزایش است. این یافته‌ها زنگ خطری برای درمان این بیماری مقاربتی است.
در مجموع ۵۹۹ مورد از ۶۰۴ سویه T. pallidum (۹۹/۲%) در آمریکای شمالی نمونه‌برداری شدند و از نظر ژنوتیپی به آزیترومایسین مقاوم بودند. از این تعداد ۴۶۶ نفر (۷۹/۳%) مرد بودند.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که تقریباً ۸۹ درصد از سویه‌های ترپونما پالیدوم جمع‌آوری شده از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳ در آمریکای شمالی نسبت به آزیترومایسین مقاوم شده‌اند. این در حالی است که تا سال ۲۰۰۹ تنها ۵۳ درصد از سویه‌ها به این آنتی‌بیوتیک مقاوم بودند.در سال‌های اخیر شاهد افزایش چشمگیر موارد سیفلیس در سراسر جهان، از جمله آمریکای شمالی بوده‌ایم. آزیترومایسین به عنوان یک جایگزین برای پنی‌سیلین (داروی اصلی درمان سیفلیس) در نظر گرفته می‌شد، اما مقاومت گسترده به این آنتی‌بیوتیک، گزینه‌های درمانی را محدود می‌کند. مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌تواند منجر به درمان‌های طولانی‌تر، عوارض جانبی بیشتر و افزایش هزینه‌های درمانی شود.محققان جهش‌هایی در ژن‌های باکتری را شناسایی کرده‌اند که باعث مقاومت به آزیترومایسین می‌شود. این جهش‌ها باعث می‌شود که باکتری در برابر اثرات کشنده این آنتی‌بیوتیک مقاوم شود. با توجه به مقاومت گسترده، پزشکان باید از تجویز آزیترومایسین برای درمان سیفلیس خودداری کنند. در صورت عدم دسترسی به پنی‌سیلین، داکسی‌سایکلین یا سفتریاکسون می‌تواند گزینه‌های درمانی مناسبی باشد.
لینک مطالعه: