در مطالعه ای با همکاری محققین مرکز تحقیقات بیماری های نوپدید و بازپدید انستیتو پاستور ایران حضور ویروس‌های تب دانگ، چیکونگونیا و زیکا در میان مسافران تب‌دار واردشده به ایران بین سال‌های ۲۰۱۵ تا  ۲۰۲۱ مورد بررسی قرار  گرفت. اگرچه تا سال ۲۰۲۲ انتقال محلی این ویروس‌ها در ایران گزارش نشده بود، عواملی مانند وجود پشه‌های ناقل، شرایط اقلیمی مساعد و کنترل ناکافی مسافران، خطر طغیان این بیماری‌ها را افزایش می‌دهند. تغییرات اقلیمی و افزایش رطوبت نیز این خطر را تشدید می‌کنند. 

با استفاده از روش مالتیپلکس real-time-PCR ، ۲۴۵ نمونه سرمی از مسافران تب‌دار بررسی شدند. نتایج نشان داد که ۱۳٫۹٪ از مسافران به ویروس‌های تب دانگ (۹٪) و چیکونگونیا (۴٫۹٪) آلوده بودند، اما موردی از عفونت زیکا شناسایی نشد.

تحلیل ژنتیکی سه سروتیپ از ویروس  تب دانگ (DENV-۱, DENV-۲, DENV-۳) و یک ژنوتایپ آسیایی از ویروس چیکونگونیا مشابه سویه‌های طغیان در پاکستان در سال ۲۰۱۷ را شناسایی کرد. پاکستان منبع اصلی ویروس چیکونگونیا (۱۰۰٪) و یکی از منابع مهم ویروس تب دانگ (۳۷٪) بود، در حالی که مسافران از جنوب شرق آسیا نیز در انتقال ویروس تب دانگ نقش داشتند. 

این مطالعه خطر ورود ویروس‌های تب دانگ و چیکونگونیا به ایران، به‌ویژه از طریق مرز زمینی با پاکستان، را برجسته می‌کند. بومی‌بودن این ویروس‌ها در کشورهای همسایه و تردد بالای مرزی، خطر طغیان آن‌ها را در ایران به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. همچنین، افزایش موارد مثبت در ماه‌های گرم و بارانی سال نیاز به تشدید اقدامات کنترلی را نشان می‌دهد.

لینک مطالعه:

(https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2772707625000281)