یار دیرینه ، آقای محمد حنیفی به دیدار حق شتافت

آقاي ميرزا محمد حنيفي، متولد سال 1315 از روستاي آق بلاغ مرشد همدان می باشد. حنیفی در زمان طغیان طاعون در سال 1326 در روستاي زادگاهش، واقع در مرز كردستان و همدان، جواني 11 ساله بود كه طاعون را از نزديك مشاهده نموده و تعدادي از افراد فاميل خود را در اثر ابتلاء به این بيماري از دست داد.

به هنگام بازديد مرحوم پرفسور بالتازار، رئيس وقت انستيتو پاستور ايران، از این منطقه و تائيد طغیان طاعون، بالتازار محمد حنيفي را به همكاري در تحقيقات صحرائي انتخاب نمود و در سال 1338 به دليل رضايت از وضعيت همكاري ايشان، وي را به استخدام انستيتو پاستور ايران در آورد.

آقاي محمد حنيفي سالها به عنوان تكنسينی قوي و فعال در معيت آقايان دكتر بهمنيار، دكتر پورنكي، دكتر شمسا، دكتر كريمي و دکتر آسمار فعاليت داشت و بدليل حسن انجام كار به سمت كارشناس آزمايشگاه نايل آمد. نامبرده فردي صديق، متواضع و پرتوان در تحقيقات صحرايي بود

حنیفی در معيت آقاي دكتر مستشفي و دكتر لي ( Lay ) جونده شناسي را بخوبي فرا گرفت و دهه ها جوندگان را در نقاط مختلف كشور مورد شناسايي قرارداده و با شناخت فون و انتشار آن ها، تحقيقات طاعون و ساير بيماريها ناشي از جوندگان را تكميل نمود.

از يافته‌هاي مهم گروه تحقيق و تجسس انستيتو پاستور ايران با شركت فعال ايشان كشف رمز بقاي طاعون در طبيعت بود كه مورد توجه خاص دنياي علم و دانش قرار گرفته است.

حنیفی در سال 1373 به عنوان کارشناس آزمایشگاه بازنشسته شد. ایشان در سال های 1390 تا 1392 طی چندین ماموریت با تیم های تحقیقاتی بخش اپیدمیولوژی انستیتو پاستور ایران در انتقال دانش مطالعات طاعون نقش مهمی ایفا نمود و در سال 1391 مجموعه ارزشمندی از وسایل و عکس های قدیمی مربوط به مطالعات خود را در پایگاه تحقیقاتی بیماری های نوپدید و بازپدید واقع در اکنلو همدان اهدا کرد که در موزه ای به نام ایشان نگهداری می شود.

کتاب "طاعون علیه مردم؛ مردی علیه طاعون"مجموعه خاطرات ایشان در طی خدمت می باشد که منتشر شده است. ایشان دارای فرزندی به نام "حامد" می باشد که سی سال راه پدر را ادامه داد و در سال 1392 بازنشسته گردید.

روحش شاد و راهش مستدام

زابل 1390: محمد حنیفی در حال جدا کردن اکتو پارازیت جونده