|
چاپ مقاله مطالعه سرواپیدمیولوژی تولارمی در جمیعت های در معرض خطر استان کردستان
نتایج مطالعه سرواپیدمیولوژی برای بیماری تولارمی در قصابان و کارگران کشتارگاه، شکارچیان و خانواده آن ها و پرسنل بهداشتی در شهرهای مریوان، سروآباد و سنندج در مجله معتبرInternational Journal of infectious disease (مجله انجمن بین المللی بیماری های عفونی) منتشر شد.
لازم به ذکر است که اولين مورد تولارمي انساني در سال 1360 از شهرستان مريوان واقع در استان كردستان گزارش شده است. بعد از آن سال تا به امروز گزارش رسمي تولارمي در ايران وجود نداشته است. هدف از اين مطالعه بررسي سرواپيدميولوژيكي تولارمي در بين گروه هاي در معرض خطر استان کردستان در غرب ايران بوده است. این مطالعه طی سال های 91-1390 بر روی شکارچیان و خانواده های آنها، قصاب ها، پرسنل بهداشتی و همچنین مراجعین به آزمایشگاه های تشخیص طبی جنوب غربی استان کردستان انجام شد. تعداد 250 نمونه سرم بهمراه پرسشنامه حاوی اطلاعات فردی و رفتاری از این گروه ها جمع آوری شد. سرم ها با استفاده از كيت الايزاي تولارمی (Serion/Verion, Germany) جهت تشخيص آنتي بادي ضد فرانسيسلا تولارنسيس (IgG) آزمايش شدند.
از مجموع 250 سرم، 36 نمونه (14/40%) دارای آنتی بادی تولارمی بودند و 33 نمونه (13/20%) دارای آنتی بادی مشکوک (Borderline) تولارمی بودند. بیشترین و کمترین شیوع سرمی تولارمی به ترتیب در شکارچیان (18%) و پرسنل بهداشتی (12%) مشاهده شد. بین سن و شیوع سرمی تولارمی یک ارتباط معنی داری وجود داشت(p<0.001). شیوع سرمی تولارمی در افرادی که با روباه مواجهه داشتند(25%) بطور معنی داری بیشتر از سایر افراد (8/65%) بود(P=0.01).
این مطالعه، شیوع سرمی بالای تولارمی را در جمیعت های انسانی غرب ایران نشان داد. از این رو توصیه می شود سیستم های بهداشتی منطقه هوشیاری بیشتری را در شناسایی و کنترل بیماری در منطقه مورد مطالعه داشته باشد. همچنین انجام مطالعات تکمیلی بر روی جمیعت های در معرض خطر در سایر نقاط کشور و نیز بر روی حیوانات مخزن تولارمی توصیه می شود.
اصل مقاله را در این قسمت ببینید:
لینک مقاله
|